پاییز آغاز سرنگونی است ؛

پاییز آغاز سرنگونی است ؛
از کنار شاخه ها ی سبز عبور می کنم
و می گویم "پاییز"؛
درخت می ترسد
شاخه ها می لرزند
و تمام برگ ها می ریزند ..
من دهانم را می بندم
و در خویش فرو می ریزم
کسی از کنار من می گذرد
می گوید ؛
چه پاییز قشنگی است ...
حسین وصال پور

السلام علیک یا صاحب الزمان

محمد پنج‌شنبه 27 مهر‌ماه سال 1402 ساعت 11:06

دادرسی هست به داد دل ماها برسد؟

دادرسی هست به داد دل ماها برسد؟
یا اگر هست که به رفع غم دل ها برسد
دادرسی هست که رفع غــم دلها بکند؟
رحمی آری به دل غمـــــزده ی ما بکند
دل ما غمزده و گشته پریشان چه زیاد
گویی اصلا که به تیمـــار دل ما برسد
تو بگویش که دل ما همه خون، گشته کنون
نشده اشک چشامون همه خشک، ها برسد
...
سلیمان بوکانی حیق

ای که از خلوت تنهای خود می نالی...

ای که از خلوت تنهای خود می نالی...
از چه رو از من بیچاره چنین بزاری...

تو بدان ای گل،هر لحظه کنارت باشم...
پس سبب چیست که‌این گونه همش گریانی...

درد خود بر تن من ده که شریکت باشم...
چون نخواهم که ببینم تو چنین بیماری...

من طبیب دل بیمار توام ای یارم....
تو به من گو هر آن غصه که بر تن داری...

بی تو ای گل،نه شمعی نه چراغی خواهم...
چون ندیدم به جهان یار به این زیبای...

سلطان همه ی عمر کنارت باشد...
چون که عشقی که بدل هست بود اللهی...

رسول مجیری

طنین خوش آوای

طنین خوش آوای مرغان سحری
بوی عشق و دلدادگی
گرمی دستان یار
طپش کشنده و ریتم دار قلب
گر گرفتگی های وقت و بی وقت
از پس دیدار یار
همه اش نشآت از عشق میگیرد و
جان راهم....
سحر کرمی

عصرِسردِ پائیز است

عصرِسردِ پائیز است
    دسته های چن تائی
                 زاغهای تنهائی
                         میروند تا لانه

برگ سبزِ صحرا را
                     باد زرد زد شانه
فصل کاهش نور است
         تا سحر بسی دور است

موجِ درد سرریز است
             کاروانِ دلها را
                 تیغِ فاصله تیز است

رهگذر نمی پرسد
    چشمها چرا کور است
         چشمه ها چرا شور است

یادمان نمی آید
     غنچه ها چرا خشکید
                     شانه ها چرا لرزید

یارمان نمی گوید
   فصلِ تابشِ خورشید
             بانگِ حضرتِ امید
                    کی دوباره می آید

یادمان نمی آید
     سایه گلی باید
          بر سر زمان آید
               تا غبار دلها را
                        با ترانه ای کاهد
محمدمحسن خادمپور

تنها چیزی که ماند

تنها چیزی که ماند
پای قلم کلمات بود
رقصنده ای در باد بود
مهتاب در شبی تار بود
غزالی در غزل هات بود
مصرعی در قصیده هات بود
مرغی خوش خوان آوات بود
شیرین طعم قصه هات بود
فرهاد دال دوبیتی هات بود
زیباترین همین اشعار بود
ستاره ای درخشان دنباله دار بود

علی ابرم

تا کی دلم با حسرتت در جنگ باشد

تا کی دلم با حسرتت در جنگ باشد
باور نمی‌کردم که قلبت سنگ باشد

نادیده می‌گیری چرا احساس من را
این مرد تا کی شاعری دلتنگ باشد

ای عشق رفتارت چرا سرد است با من؟
آخر چرا باید حضورم ننگ باشد؟

اصلا دل دیوانه‌ام باور نمی‌کرد
آینده‌ی این عاشقی نیرنگ باشد

از یادِ قلبم می‌روی وقتی نباشی
باید که عشقت در دلم کمرنگ باشد

مهدی ملکی