حافظ غزلی.. کهنه نمیگویدم انگار

حافظ غزلی.. کهنه نمیگویدم انگار

آزرده ام و دوست نمیجویدم انگار

تقدیر من این بوده که آرام بسوزم

خاکستریم ، شعله نمیسوزدم انگار

بهنام زمردپور

خوشم من با غم عشقت ,

خوشم من با غم عشقت ,
          طَبیب آمد جوابش کن ...


حبیبم ! چشم بیمار تو
          بس باشد طَبیبِ مَن..
✌
#شهریار

السلام علیک یا صاحب الزمان

محمد پنج‌شنبه 6 اردیبهشت‌ماه سال 1403 ساعت 11:50

آتیش روشن کن، منُ بسوزون خوب

آتیش روشن کن، منُ بسوزون خوب
من هیزمت می شم، بنزنین؛ فندک، چوب

خاموش نکن دیگه، احساس گرمت رو
آتیشِ رو آبِ؛ دریایِ حرفت رو

صبرم همین قدرِ؛ اندازه ی موهات
کوتاه نکن از من، از بازه ی دنیات
بازم بگو هستی، به من بفهمون باز
بارونُ هم دستی، با قطره هاش، هم ساز

من خوب می دونم، از تو نمی رنجم
رو اشتباه تو، چشمامُ می بندم

منُ به هم ریختی، زودیُ من دیرم
به زورم شده از دنیا، بدون، سهمتُ می گیرم

سروش پیری زنده دل

روبند چوبی نمای سرها خونی بود،

روبند چوبی نمای سرها خونی بود،
هنگامه هنگام چه نیرنگ سیاه بود
آری پچ پچ به گوش دروغ خشنود؛
مه کوهپایه های یارمند
نو نهال سنگستان آزمند
تیزآبه زهدان زمین زایشی گمان آلود
کمانه مُرده زنده گرفتار رنج نابودگر دیگریست
کاشت دامنه تند دشت سزا
دانگان خون دهان خوک ها
زوزه باد کوه خرمن نشده را
گندم زار کشاورز پیر دیروز
با فرزند پند برداشت امروز
گهواره خورشید ستاره های نیمه آویز
مگر نگاه فریاد گلوی،آویزه های تن دیگریست.

بابک رضایی آسیابر

اسلام

جهان بی‌حس انسان جان ندارد

جهان بی‌حس انسان جان ندارد
توقف در زمان امکان ندارد

پس از جان‌کندن بسیار دیدیم
که رنج زندگی پایان ندارد
حسن عباسی

سلامی به گرمی آفتاب و نرمی ماهتاب

سلامی به گرمی آفتاب و نرمی ماهتاب
همیشه برای من باش و تو همیشه بتاب
سبو پرکن و ساغر بریز از دست خویش
که روح از تنم  برده ای به پیشم  شتاب
فدایت میکنم این جان و روح خسته را
هم آغوش توگشته‌ام درسما ودر سحاب
کنم سجده بر یارم و ابلیس به آدم نکرد
به پایت بی افتم  سپیده هم چون تراب
دوای درد خود را یافته ایم این نکوست
برای جعفری بمان وبیا توپیشم به خواب

علی جعفری