کجای جهان رفته ای

کجای جهان رفته ای
نشان قدمهایت
چون دان پرندگان
همه سویی ریخته است...
‌
شمس_لنگرودی

آیا کسی آنقدر دوستت دارد که از جهان نترسی؟

آیا کسی آنقدر دوستت دارد
که از جهان نترسی؟

باران میشوم و درخود میبارم

باران میشوم و درخود میبارم
خورشید میشوم و درخود میتابم
سبزه میشوم و درخود میرویم
باد میشوم و ودر خود میوزم
خاک میشوم و درخود فرو‌میروم
شب میشوم وبرخود سایه میفکنم
عشق میشوم ودرخود، بر تنهایی خودمیگریم

__شمس لنگرودی__

رفته ای از بر ما

رفته ای
از بر ما
چشم به راهیم بیا...

آدمها

من ناز بالش کوچکی از سوالم

من ناز بالش کوچکی از سوالم
دلم می خواهد
سر بگذاری بر سینه ی من
بگویی:
چه پرنده ای است
که به جای من
در هوای تو آواز می خواند.

من فکر می‌کنم

من فکر می‌کنم
که پشت همه‌ی تاریکی‌ها
شفافیّت شیری رنگ حیات است

این راز را
از حفره‌ی ماه
و روزنه‌های ستارگان دریافته‌ام.
/
...شمس لنگرودی...

دوست دارم در این شب دلپذیر

دوست دارم
در این شب دلپذیر
عطر تو
چراغ بینایی من شود
و محبوبه ی شب
راهش را گم کند

#شمس_لنگرودی