همچون درخت سبزی با شاخه تنومند

همچون درخت سبزی با شاخه تنومند
چون شاخ آن کمندان. بر آن گیسوی افشان
چون برگ سبز صنوبر. هرگز خزان ندارم
شاخه پُر از گل و بُل.
نسیم و بلبل هر دو
بر شاخسار بیدند آواز خوان و مجنون
دیدم کبوتری که بر شاخسار نشسته
یک آشیان برافراشت پُر زِ گل و ترانه
بر شاخه ای تنومند یک بلبلی دگر بود
یک آشیان رنگین زیبا و خوش نشین بود
هر صبحدم که بلبل آواز نو غزل خواند
این برگهای سبز و آن شاخسار مجنون
رقص شکوفه سر داد
بلبل از آشیانش یک برگ گل برایم
به ارمغان و بوسه
هدیه برای شبنم. باران برای خورشید
سایه برای لیلی. شکوفه ها فراوان
هر چه شکوفه دادم کرامت آسمان
برگ گل و قناری
بر دوش آب و باران
بلبل غریب نَبوَد بر شاخسار مجنون
چون آشنا ندا داد
دیگر غریبه ای نیست
بر رمز و راز هستی
چون خالق توانا
بر بلبل غریب هم صدای آشنا داد

مهندس امین تقوی

مجسمه‌ساز،

مجسمه‌ساز،
مجسمه‌ای بساز
از زیباترین انسان

زیباترین انسان می‌دانی کیست؟

همان که وقتی مجسمه‌اش را بسازی
آن‌قدر عاشق است
که ناگهان زنده می‌شود

شبنم حکیم هاشمی

سرنوشت شاخه های خشک و تر معلوم نیست

سرنوشت شاخه های خشک و تر معلوم نیست
سهم آتش میشوم؟شاید تبر معلوم نیست

چون پرستو در فرار از فصل تنهایی خویش
کی به پایان میرسد رنج سفر؟معلوم نیست

آسمان بخت ما خورشید را پس میزند
روز خوش با ما نمیسازد،مگر معلوم نیست؟

بیست دور باطل از تقویم عمرم سِیر شد
باز دستاورد سرو بی ثمر معلوم نیست

مرگ چون مهمان ناخوانده ست ای دل شادباش
آنکه امشب ایستاده پشت در معلوم نیست

محمد جاهد

السلام علیک یااباعبدالله

فقط غصه شد قصه ی یارها

فقط غصه شد قصه ی یارها
جهان منتظر در همه کارها

به هر جمعه در حسرت روی تو
دعای فرج خوانده شد بارها

چه حلاج ها در تکاپوی تو
همه منتظر بر سر دارها

گذشت این همه هفته و سالها
شده این جهان شهر دیوارها

شود منقلب تا تو پیدا شوی
همه عالم و روی دلدارها

محسن فتحی

عشق به زخمش می ارزد

عشق

به زخمش می ارزد

وقتی پای تو در میان ست

توئی که

عشق را زیبا می کنی

بالاتر از باران

خوش رو تر از گل های صحرائی
پرویز صادقی

من اوتِ پرتاب‌شده

من
اوتِ پرتاب‌شده
به زمینِ کلمات
در انتظارِ سوتِ پایان...
گوش‌هایم را بپوشان
و دروغ بگو
فرزین روزافزای

آجرک الله

محمد یکشنبه 1 مرداد‌ماه سال 1402 ساعت 11:20