ما دوباره سبز می‌شویم.

این قرارداد
تا ابد میان ما، برقرار باد:
چشم‌های من
به‌جای دست‌های تو؛
من به دست تو، آب می‌دهم
تو به چشم من، آبرو بده
من به چشم‌های بی‌قرار تو،
قول می‌دهم
ریشه‌های ما به آب،
شاخه‌های ما به آفتاب می‌رسد؛
ما دوباره سبز می‌شویم.

قیصرامین پور

در خوابهای کودکی ام

در خوابهای کودکی ام
هر شب طنین سو قطاری
از ایستگاه می گذرد
دنباله ی قطار
انگار هیچ گاه به پایان نمی رسد
انگار
بیش از هزار پنجره دارد
و در تمام پنجره هایش
تنها تویی که دست تکان می دهی

قیصر_امین_پور

آخرش روزی بهار خنده‌هامان می‌رسد

آخرش روزی بهار خنده‌هامان می‌رسد
پس بیا با عشق، فصل بغض‌مان را رد کنیم
#قیصر_امین_پور

در خاک هم دلم به هوایِ تو می تپد

در خاک هم
دلم به هوایِ تو می تپد

چیزی کم
از بهشت ندارد هوای تو

#قیصر_امین_پور

روزی به نام روز مبادا نیست

عمری است
لبخندهای لاغر خود را
در دل ذخیره می‌کنم:
باشد برای روز مبادا!
اما
در صفحه‌های تقویم
روزی به نام روز مبادا نیست ......

قیصر امین‌پور

درد

اوّلین قلم
حرف حرفِ درد را
در دلم نوشته است
دستِ سرنوشت آن را
با گِلم سرشته است
پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟
درد ..
رنگُ بوی غنچه ی دل است
پس چگونه من
رنگُ بوی غنچه را از برگهای تو به توی آن جدا کنم؟
دفتر مرا
دست درد می زند ورق
شعر تازه ی مرا
درد گفته است
هم شنفته است
پس در این میانه من
از چه حرف می زنم؟
درد ..
حرف نیست
نام دیگر من است
من چگونه خویش را صدا کنم؟!


قیصر امین پور

من به چشمهای بی قرار تو

من به چشمهای بی قرار تو
قول می دهم
ریشه های ما به آب
شاخه های ما به آفتاب می رسد
ما دوباره سبز می شویم…


قیصر امین پور

موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است

موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است
ساحل بهانه ای است ، رفتن رسیدن است
تا شعله در سریم ، پروانه اخگریم
شمعیم و اشک ما ،در خود چکیدن است
ما مرغ بی پریم ، از فوج دیگریم
پرواز بال ما ، در خون تپیدن است
پر می کشیم و بال ، بر پرده ی خیال
اعجاز ذوق ما ، در پر کشیدن است
ما هیچ نیستیم ، جز سایه ای ز خویش
آیین آینه ، خود را ندیدن است
گفتی مرا بخواهن ، خواندیم و خامشی
پاسخ همین تو را ، تنها شنیدن است
بی درد و بی غم است ، چیدن رسیده را
خامیم و درد ما ، از کال چیدن است

قیصر امین پور