افتخاریست مرا گر همه از خدمت اوست

افتخاریست مرا گر همه از خدمت اوست
هرچه دارم همه از شوکتی دولت اوست
کرده بر بنده ی خود لطف و دمی داده به من
بنده اش گشته ام و بندگی ام منت اوست
من گدای در اویم بکند گر نظری
توتیایی ست به چشمان من آن تربت اوست
هرچه دارم همه از لطف خداوند رحیم
آبرویست که دارم همه از رخصت اوست
محمدصادق قدرتی

باد پاییز بخوان دست انگیزه شب

باد پاییز بخوان دست انگیزه شب
فاصله مرز میان من و توست ، نو گل خنده به لب
رنگ چشمان الین گشته تاریک تر از جامه شب
صبح بارانی من
اعتراضی ابدی در تو سرگردان است
در دل گریه تو زندگی مهمان است،
بیش از این با من باش.ذهنت از هیچ خدا خواهد ساخت
بین ما پنجره باهوش تر از یاخته است،هر که فهمید تو را بر خود باخت
با ستین می گفتم ،زندگی خانه ماست
آنچه در خاطر توست دل تنهای خداست
با خبر باش که من بین چشمان تو ام، زنده و پنهانم، همه را خواهی دید،
ریشه از ساقه جداست، شاخه محکم تر از اندازه سرسختی دیواره زندان من است،خاک همبازی ماست،
برگ در باد رها ، چرخه یک اجبار است ،ریشه ام پا بر جاست
سیب رویای من و زنگ بیداری توست .دخترم بیداری؟
موعد نو شدن و کوچ اجباری توست
فکر کن میدانی ،آنچه در ذهن خداست
دست انگیزه شب را تو بخوان،زندگی دخترکم ،شکل افکار شماست،

هومن ایران زاده

خانه را کوچک مکن

خانه را کوچک مکن
بگذار از هزار دروازه
هوا بیاید.
خدا
از دهان کوچک تو
اعجاز نمی کند.

اسفندیار شیخی

تا خدا بنده نواز است

نادیده بهتر می پسندم حال خود را

نادیده بهتر می پسندم حال خود را
بی نام هم بهتر همی احوال خود را
وقتی خدای من نهان اندر نهان است
من شرم دارم ذکر حال و نام خود را
سروشِ سلجوقی سروین

حکیمانه نگاهی نذر ماکن

حکیمانه نگاهی نذر ماکن
بنام عشق شوری دست وپاکن

غبار فاصله پوشاند دل را
براین آئینه زنگار ، ها کن

مثال تو و من دریا و رود است
برای کودکت آغوش وا کن

بپیچ از دامن دریا به ساحل
بخوان ما ؟ قصه من را رهاکن

محبت کشت کن عشق آوردبار
خدای مهربانی را صدا کن

ببار از ابر احساس ثریا
شقایق را به بلبل مبتلا کن

وفا برعهد اساس نظم هستی ست
یه کاری بهر ارضای خدا کن

قاسم پیرنظر

یادکننده خدا

خداوندا..

خداوندا..
من برای از تو گفتن،
نه آنقدر شاعرم ..
نه آنقدر عالم؛

فقط با زبان ساده میگویم،
انسانم..
مرا به قدر انسانیتم پناه ده؛
آمین...