او بود که مرا از غم ایام رها کرد

او بود که مرا از غم ایام رها کرد
با روح مسیحائی خود قفل از کام جدا کرد
شب های من همر ه ایام بلا بود
دیوانه مرا دید که شامم به نوا کرد
عبدالمجید پرهیز کار

فصل بهاران را به روی شاخِ انجیر

فصل بهاران را به روی شاخِ انجیر
باید نوشت و با قدم هایِ بلندی
شعری سرود و دفتری را
آغشته با یک جوهری کرد
شاید همین درسِ محبّت
بس باشد و دیگر نجوییم
آنکس که چشمانش در امواجی خروشان
دنبالِ یک ساحل گرفتار است و اکنون
گفتارِ ما را بر نتابد ..
محمدرضا جعفری