ای آنکه دوست دارمت، اما ندارمت

ای آنکه دوست دارمت، اما ندارمت
دارم تو را به دست خدا می سپارمت

ممنونم از تویی که فقط مانده ای برام
تنهایی عزیز به جان می فشارمت

پیوندمان جوانه زد اما میان برف
می خواستم درون وجودم بکارمت

من با قطارِ بی تو، از این شهر می روم
با یک بغل خاطره جا می گذارمت

زردم ولی هنوز امیدم به ریشه هاست
یک روز می رسم و تو را می بهارمت

محمدحسین ناطقی