نگاهم به همان بود

نگاهم به همان بود
دستم زیر چانه افتاد
و انگشت به دهن
آسمان رنگش آبی آبی و
هنوز بی ترنج ،
امروز زوتر از فراخ ظهر بیدار بودم ،
خورشید به کلاله ی آسمان رسیده بود ،
شاید من به طرف او میرفتم
اورا ظهر می‌دیدم
،ساغری چشمانم
یه نگاهای آخری را می پیمانه
برای زل زدنی گستاخانه ،
من به راستی یا به دروغ و فرو‌مانده از سرکشی
به هیچ ....
امین دارابی