نگاه کن صدایش از پشت ستاره ها می آید

نگاه کن
صدایش از پشت ستاره ها می آید
آنکه رفته بود
تا بیاویزد
فانوسی بر ستون شب
چه روشن است صدایش
چون نوری در انتهای ظلمت
چه شیرین است صدایش
چون سعی فرهاد در بیستون شب
صدایش چون نسیمی
ذهن گل را پر از عطر رویش میکند

من سبز خواهم شد
از سرخی صدایش
گِرد شبها خواهم پیچید
وشب را فانوسی خواهم بخشید
تا روشن شود راه رویش

مهدی عبداله زاده