ای حرف آشنای میان کلامم

ای حرف آشنای میان کلامم
تشدید کلماتم روی اسم تو تکرار می‌شود
قلمم به اسم تو که می‌رسد ساکن می ماند
نام تو را که بر زبان جاری میکنم
حرفهایم سرشار از احساس می‌شوند
هر واژه که بر دفترم می‌نشیند
با نام تو جان می‌گیرد و بر می‌خیزد
هنوز چشمم خواب باران می‌بیند.
پلکهایم را کنار نزن
بگذار نگاهم چون پرنده ای در قفس بماند...
مهدیه کیانی