مـژده ای دل که گـل از غنچه بـرون می آید

مـژده ای دل که گـل از غنچه بـرون می آید
شـور وعشق است که دل را ز درون می آید
نیمه ی ماه به شعبان شدو دل گشته ملول
زین همه شور و شکفتن کـه فـزون می آید
نـام مهدی به لـبم رفـته و دل گـشته فـراخ
زین دلم عشقِ به مهدی ست فزون می آید
متحـول شدم و حال دلـم شـد چـو نسیـم
چـون نـدای صلوات بیش و کـنون می آید
زده ام فـالی وگـفش کـه بده مـژده به دل
مـهـدی فـاطـمه در عـصـر جـنـون می آید
گـر چـه مـا منتـظر مهـدی مـوعـود بُـدیم
صـاحب العصـر ببین بـا دل خـون می اید
دل قوی دار نکوئی کـه فـرج نزدیک است
یـوسـف فـاطـمـه بـا یـار فـزون مـی آیـد
عباس نکوئی