پـرده برکـش زان رخ زیبـا, رویت دیـدنی است

پـرده برکـش زان رخ زیبـا, رویت دیـدنی است
تاب زلفت و پیچش هر تار مویت دیدنی است
سـاغـرم را پـرکـن از آن بـوسـه هـای آتـشـیـن
رنگ دلچسب شراب اندر سبویت دیدنی است
مـرمـرین گردنت چونان صـدف صـاف و سپیـد
جایگـاه بوسه چـون زیـر گـلویت دیـدنی است
مــونـسِ تنــهائی مـن, قصـه ای از عـشـق گـو
رقص لب با قصه وباگفت وگویت دیدنی است
بـا هـیـاهــو پـشـت دیـوارت نـوازم تـار و نـی
تا بگوئی هم نوا و, های و هویت دیـدنی است
بـارهـا در شـعـرهـایـم گـفتـه ام از عـشـق تـو
شهـره در باغ تغزل خلق و خویت دیدنی است
گـفتـه بـودی آرزویـم تـا ابـد آغـوش تو است
گـفته بـودی تـا بـدانـم آرزویـت دیـدنی است
ای عسـل بـانـو, نـکـوئـی را نـگـر حیران بگفت
اجتمـاع عاشقان بـر درب کـویت دیدنی است

عباس نکوئی