ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 |
دیشبی یاد رُخ یار , بر عرش طوفان خورده, افغان کرد مرا
در حصار تنگ آن مستِ نگاهش , دیده غلتان کرد مرا
ناوک حسرت نگارم ! بر کویر تشنه افتاد و رُبود صبر مرا
التیام از کام یار محرم تیغال شکر , جُست , شد درمان مرا
مانده ای, حسرت به دوران جوانی , ملتمس شد آیینه ها
همچو دُرنایی به امّید مهاجر , آن من باش و مُنوّر کوچه را
دوست میدارمت حتی ز دور,حس بودن گرچه من دارم تورا
درد دارد تا ابد, تا استخوان , دارمت بر سینه ام پنهان تورا
ای فلک نفرین به رسمت ,خون دل گشتن شده آئین مرا
میشکافد سنگ سخت بی کسی ,با سماجت عقده ی آئینه را
با هوایش , هااای هااای این نفس, هووو هووو میشود زخم مرا
مانده آن بوسه به لبهای دو عاشق ؛ رسم آتش گیردش دامان مرا
می کند گریان چُنین فریاد عشقی بر بیابان , تیشه را , تشنه را
صبر ایّوبی نماند و شد بسر , ایّها السّاقی باز گردانم فروغ دیده را
مینا محمدی