هنوز من رستاخیز نگاه تو هستم

هنوز من رستاخیز نگاه تو هستم
هر دَم از پیکری به پیکر دوبارگی,
انگار خوانده نیایش یاخته ی
در تن گُل بوسه های آسمانی
آراسته ام پویا به آراستگی بی تنی
تو در نگارخانه دگرگونی دانشی
در درنگ بی پایان خودباوری
به خیزِ پیله ابریشمی آگاهی
نیکو مومیایی مِه بانگ پروانه شدنی؛
هنوز من در آشیانه چندگاهه بیم زده ام.

بابک رضایی آسیابر