نوزادی که زایش می یابد

نوزادی که زایش می یابد
به خنده ی فردا می گرید
تنهایی آمدنی را می آزماید.
گناه مرگ
چون بی هنگام و جا
مایه بی جامه و نما
خواب آسوده به پند
که همراهی بی مُزد است؛
تنهایی سرشت انسان است.

بابک رضایی آسیابر