آه دلتنگی عجب دیوانه می سازد مرا

آه دلتنگی عجب دیوانه می سازد مرا
عادت لب های تو ویرانه می سازد مرا
دوری از من در فراقت دردهایم چاره نیست
بوسه چشمان تو آرام می سازد مرا
گفته بودی گر مراد افتد فراق من رسی
جای زخم گفته ات رنجور می سازد مرا
تیشه بر آتش زدن های شبانم را چه سود
انجماد خاطرم از خویش می راند مرا
بی گمان امشب دیان دادگاه چشم تو
حکم کشتن داده و بر دار می سازد مرا
در فراقت شد خیالت همدم شب های من
بی گمان جان کندنم فرهاد می سازد مرا...

منصور الهیاری