تنهایی گاه که دلت می گیرد

تنهایی
گاه که دلت می گیرد
همه چیز اندازه تو نیست
خواب ...
بودن ...
سکوت ...
جاده های بی عبور
حتی به تنت زار خواهد زد
پیراهن مایوسی خدا ...
گاه که دلت می گیرد
شعر فروغ
حجم های شاملو
زمستان اخوان
غزل های منزوی
تو را حتی، سر کوچه نخواهد برد
گاه که دلت می گیرد
هوای ابری را ، بهانه ای می کنی
برای بارش ...
و گریستن است که در تو باکره گیش را از دست می دهد
بی آنکه بدانی حزن مانده ی
کدام قصیده ای
آرام
بی نیما، شعری نو خواهی شد
تن مزخرف زیستن را ...
گاه که دلت می گیرد..

اقبال طاهری