پرسه بزن حوالی شعر لب های من

پرسه بزن حوالی شعر لب های من
مثل آفتاب تابستان
بر تن گُل های آفتابگردانِ
دشت دامنِ گُلدارت که
رگ های خشکیده اَم جان دوباره بگیرند،
خورشید من..؛
غرور مرا تماشا کن که
بی تو تمام واژه ها چنگی به دل نمی زنند
بیا و زُلف طلائی اَت را
بریز روی شانه های خسته ام
تا زیر سایه ی خیالت
برایت غزلی ناب بشوم!

مرتضی سنجری