چه آسان غزل لب هایت، به حراج می رود

چه آسان غزل لب هایت، به حراج می رود
کماکان گیسوان سیاهت، به معراج می رود

شتابان واژه در گلوی قلم، به تاراج می رود
ناگهان شعر من به دنبال، راه علاج می رود

میان طوافِ حجابِ چهره ات، غمی می وزد
چقدر زیبا تمام قافیه ها، حُجاج می شوند

که آسمان کبود نگاهت، رنگ‌ کعبه می شود
زیر دو اَبروی کمانت، چشم گریه می شود

مرتضی سنجری