پاریس را به شانزه لیزه اش می شناسند

پاریس را به شانزه لیزه اش می شناسند
گل را به رز
کوه را به اورست
رودخانه را به ماهی
چشمه را به زلالی اش می شناسند
جنگل را به درخت
بیشه را به نسیم
پرنده را به آزادی
آسمان را به آبی بیکرانش می شناسند
زنبور را به عسل
مادر را به مهر
عشق را به آتش
بودا را به آیین اش می شناسند
سیاست را به دروغ
درنا را به صلح
باران را به اشک خدا
اقیانوس را به ژرفایش می شناسند
ویکتوریا را به آلبرت
گشتاسب را به کتایون
ما را به یکدیگر
منِ بی تو را به تراژدی می شناسند

حامد محمدی

تو با خداحافظی‌ها تمام نمی‌شوی!

تو با خداحافظی‌ها
تمام نمی‌شوی!
تویی که به من آموختی
عشق؛
دوام آوردن در غربتِ فاصله هاست.

لارا_تیکال

بعد از هر شعر

بعد از هر شعر
چنان آرام می شوم
که گویی
به این دنیا
پا نگذاشته و
ترا هرگز ندیده ام ...

محمد_شیرین_زاده

به سه چیز هیچ وقت اعتماد نکن

‏به سه چیز هیچوقت اعتماد نڪن:

۱.شیر سرد و گرم توالت
‏۲.اخبار صدا وسیما
‏۳.وعده مسئولان

ارتباط بدون خشونت

در دنیای "قضاوت‌ها" تنها به این نکته توجه می‌شود که دیگران بر اساس نظر ما چگونه‌اند ؟

فردی در ترافیک جلوی ما بپیچد «احمق» ، ما که جلوی دیگران می‌پیچیم «زرنگ» !
کسی جواب تلفن ما را ندهد «بی‌معرفت» ، ما که جواب ندهیم «گرفتار» !
فرد بلندتر از ما «دراز» ، کوتاه‌تر از ما «کوتوله» !

دنیای قضاوت‌ها یعنی تحلیل رفتار و گفتار دیگران بر اساس نیازها و ارزش‌های خودمان !

با تابناکی‌اش

با تابناکی‌اش
مفهومِ بی‌فریبِ صداقت بود...