خیلی از رویا ها

خیلی از رویا ها
مثل قطارها و فصل ها
مثل آدمها و نسل ها
میایند و می روند
اما بعضی رویاها را
دوست نداری مثل قطارها و فصل ها
مثل آدمها و نسل ها
بیایند و بروند
رویای آزادی
علی ربیعی

نامت را می نویسم

نامت را می نویسم
با قلمی از رنگین کمان خدا
بر سپیده دم سرد خزانی
برای آینده
و چشمان اشکبارم را
بر پیشانی خونینت می گذارم
آنگاه که خورشید شرمنده ست
از دیدن روی تو
علی ربیعی

در این شب تابستانی

در این شب تابستانی
کنار ساحل ایستاده بودم
موجها
کف آلوده و گریان
ماهیان مرده را تشیع می کردند
دریا اما پر از ستاره بود
کاش میشد حالا که این همه ستاره به دریا آمده اند
ماهیان نیز فرصت داشتند
پیش از آنکه بمیرند
به آسمان کوچ کنند
ماهیگیری پرسید به چه فکر می کنی؟
گفتم به کوچ ماهی ها
حضور ستاره ها
علی ربیعی

شب است و طوفان گرفته دریا را

شب است و طوفان گرفته دریا را
موج ها!
عُشًاق گم کرده راهند
به ساحل نرسیده
می میرند
عاشقانند موجها
که ایستاده
می میرند

علی ربیعی