با آمدنِ فصلِ بهاران رفتی

با آمدنِ فصلِ بهاران رفتی

از جمعِ تمامِ داغداران رفتی

یک چشمه پراز عشق برایم بودی

من اشک شدم ، تو مثلِ باران رفتی

سپیده اسدی

تا چرخ، دلش قلمروِ اسرارَ ست

تا چرخ، دلش قلمروِ اسرارَ ست

چشمانِ فلک،به نقطه ی پرگارَ ست

هرکس که از این دایره بیرون بزند

سر،روی تَنش هست،ولی بر دارَ ست
سپیده اسدی

گره ی کور

گره ی کور
چون آینه ای که همدم راز شود
کوک دل تو با دل من ساز شود

لبخند بزن به غنچه ی روسری ام
تا این گِره ی کور دَمی باز شود

سپیده_اسدی