خیالم را که میهمان باشی

خیالم را که میهمان باشی
زنبق های شعر از کویر واژگانم می شکفد ...
ـــــــــــــــــــــــــــــ
زهره طغیانی

جنگل سبز چشمانت

جنگل سبز چشمانت
هیاهوی آهوی چموشی را به دستم داد،
تا ورق ورق از تو بنویسم...
و در بیشه زار آغوشت
سرمست از شهد لبانت،
بغل بغل واژه های معطر عشق را،
بچینم... به پایت ریزم
و تاجی از میخک های احساس،
بر پیچکِ زلف مُشکینت بگذارم
وه! که چه تربناک می شود،
نبض سرانگشتانم از واژه ی "تو"

از: زهره طغیانی