بر آمد بهاری شگفت، در زمین

بر آمد بهاری شگفت، در زمین
زِ خِجلَت سر آمد به باغ مهین
چو عید آمد و گلشن و بوستان
همه یادگاری به مانَد، برِ دوستان
چو گل آمد، از آسمان بر زمین
وطن زنده شد، نام ایران زمین
زِ نوروز فرخنده سال صغیر
میان، دو عید سعید و فطیر
همه پُر زِ گل، سوسن و نسترن
زِ گل های یاس و سَمن، در چمن

ابراهیم معززیان