به زیر انبساط طاق آفتابگردان‌ها

به زیر انبساط طاق آفتابگردان‌ها
آن‌گاه که بادِ سبز
بیرون می‌کِشد ریشه‌های تلخ مرا
می‌خواهم
جوهر رویای تو در من راه برود
تا ضرباهنگ واژگانم از دست نرود

بر سر شاخسار
می‌خواهد که جغدی
طرح خصم‌اش را بریزد بر گلابتون ماه
آن‌گاه
که سپیدی‌های دشوار و عصب‌های آزاد
گرفتار ضربتِ مَرکبِ موحشِ باد تیره‌اند
اما نه به زیر انبساط طاق آفتابگردان‌ها
که تو داری تنزیب همه‌ی راه‌ها
و پادزهر پیکر غزال‌ها را
آن‌جا که سیب
بر زمین نمی‌افتد از شبیخون کِرم
و من هم‌چنان
جوهر رویاهایم را بیرون می‌کشم
از آرامش مینیاتوری لب‌هایت.
حسین صداقتی