شیرینِ شبِ شورم ای نغمه پر شورم

شیرینِ شبِ شورم ای نغمه پر شورم
شاهد به خیال آمد پر کن بادهِ شورم

چون قطره به هر دریا در قایق بی جانم
چون ماهی سرگشته از آب رهت دورم

از باغِ بهشت دل، رودی به جریان است
تا مست کند می را از مستی مستورم

کافر به خیال آمد مومن زِ جفا کم شد
ساغر بگشا شیدا  کز لطف تو منصورم

مستانه بگردم من در کالبد رنگین
بیداد کنی آخر در وادی منشورم

آنگه که شوی پیدا در جام لب مجنون
ناگه چو بری دل را  از کالبدِ سورم

ماندم به سکوتت دل  تا رام کنی سامان
از هجر تو گر شب شد  باشد که به نی نورم
سامان کیانی