بر بام خانه چلچله را دار می‌زنند

بر بام خانه چلچله را دار می‌زنند
قفلی ز خواب بر دل بیدار میزنند
طوفان به پاست در دل ابر از سکوت کوچ
در باغ،مرگ چلچله را جار میزنند
تا نشکفد به شوق بهاران جوانه ای
شلاق برشکوفه ی هشیار میزنند
می‌بارد آسمان و ز اندوه ،قطره ها
بر خاک سرد چلچله ها زار میزنند
تا نشکند زنی لبک آرزو ،سکوت
با داس ترس گردن نیزار میزنند
خالی کند چو شاه غزل پشت واژه را
صد تازیانه بر سر بازار میزنند

کبری اسدی نیازی