در سکوتِ خلوتِ تنهائیم
میسُرایم شعری از شیدائیم

از فراغت شِکوه ها دارم ولی
راضیم از سینه ی سینائیم

در هوای عشق تو پَر میزنم
شاهبازِ گُنبد مینائیم

همچو مجنون در پِی لیلای خود
واله و سرگشته ی لیلائیم

روز را در حسرتت سر میکنم
تا که شب بویم گُلِ رویائیم

توی این باغِ خراب آباد عشق
بویِ زلفت خواهش بویائیم

شهریارِ قایقی بشکسته ام
رهسپار وسعت دریائیم

شهریار حجازی