آسمان پر شده در فضای تاریکی

آسمان پر شده در فضای تاریکی
دانه های برف می رقصند با کلام جادویی
شیروانی سپید شده است, یکدست
لانه کبوتر خراب شده در بالا دست
کوچه خلوت شده از رهگذران پی در پی
رد پا مانده در گودال یک منزل
یکی صدای پیرمرد می آید
برف ها را از بام منزلی می روبد
بچه ای کلاه بر سر دارد
مادرش, پوشینه بر کمر دارد
من نشسته ام لب پنجره غرق در رویا
حیف از این تصویر که برود از خاطر ما

مهتاب مافی