نوشته ای زیبا از "سیمین بهبهانی"

نوشته ای زیبا از "سیمین بهبهانی"

داشتم به میهمانم می گفتم که اگر راحت تر است رویه نایلونی روی مبل های سفید را بردارم، نرسیده بودم قبل از رسیدنشان برشان دارم،
او تعارف کرد و گفت راحت است من اما گرمم شد و برش داشتم، بعد یکدفعه حس کردم چقدر راحت تر است.
سه سالی می شود خریدمشان اما هیچ لک و ضربه ای بر آنها نیفتاده اگرچه اکثر اوقات به دلیل ماندن همین روپوش نایلونی بر رویشان از لذت راحتی شان محروم مانده ایم،
بعد یاد همه روکش های روی اشیای زندگی خودم و اطرافیانم میفتم،
روکش های روی موبایل ها،
شیشه ها، روکش های صندلی ماشین،
روکش های روی کنترل های تلویزیون، روکش های روی لباس های کمد و...
همه این روکش ها دال بر پذیرش دو نکته است
یا بر نامیرایی خود باور داریم
و یا اینکه قرار است چنین چیزهای بی ارزشی را به ارث بگذاریم،
هر روز در روابط روزمره مان نیز همین روکش ها را بر رفتارمان می گذاریم
تا فلانی نفهمد عصبانی هستیم،
فلانی نفهمد چقدر خوشحالیم،
فلانی نفهمد چقدر شکست خورده ایم.
نقاب ها و روکش ها را استفاده می کنیم برای اینکه اعتقاد داریم

 اینطوری شخصیت اجتماعی ما برای یک روز مبادا بهتراست