از تو به شعر پناه می‌برم

1

از تو

به شعر پناه می‌برم

مثلِ وقتی‌که از شیطان

به خدا

2

رسیده‌ام،

اما

مثل سیبی به‌وقتِ افتادن!

3

تو اگر بهار را صدا کنی، می‌آید

حتا اگر دل‌اَش

جا مانده باشد میانِ برف‌ها

4

هوا سرد باشد وُ

دل‌اَت گرم؛

اما به اجاقی روشن

جایی زیر برف‌ها مدفون!