من نَباشم چِه کسی جایِ مرا می گیرد؟!‏

من نَباشم چِه کسی
جایِ مرا می گیرد؟!‏
‏گاهی از تلخیِ این فِکر،
به هَم می ریزم ...



#نرگس_صرافیان‌طوفان‌

همیشه هم که بالارفتن خوب نیست!

همیشه هم که بالارفتن خوب نیست!
همیشه که نباید بالا رفت و قله‌های بلندتری فتح کرد.

خوب است گاهی همانجا روی قله‌ی دنج و کوچکی که فتح کرده‌ای دراز بکشی،

دستت را زیر سرت بگذاری و از تماشای شکوه بکر آسمان، لذت ببری.

گاهی خوب است بنشینی، نفس عمیقی بکشی، آتشی روشن کنی،

چای بنوشی و به قله‌های بزرگ‌تری فکر نکنی.

خوب است گاهی به جای ادامه دادن، به نصیحت ابرها گوش کنی،

بساطت را جمع کنی و زیر آرامش صخره‌ای پناه بگیری تا مبادا باران بزند و خیس شوی

، تا مبادا خاک زیر پایت سست شود و سقوط کنی.

چیزی با ارزش‌تر از آرامش وجود ندارد.

بگذار عابران پایین‌دست، آرامش تو را ببینند،

تو را با دست به هم نشان بدهند و هوای صعود به سرشان بزند، بگذار دلیل آغاز، تو باشی.

نفسی که تازه کردی، دستی به زانو می‌زنی، بلند می‌شوی و ادامه می‌دهی،

آرامشت را حفظ کن و به جای تمرکز کردن روی مقصد، از مسیر، لذت ببر،

که لذت و اشتیاق بی‌واسطه، در مسیر است، نه در مقصد!

#نرگس_صرافیان_طوفان

بعضی ها مغرور به نظر می رسند

بعضی ها مغرور به نظر می رسند
ولی در واقع ،
همانند کسی که «از غرق شدن میترسد» ؛ از صمیمی شدنِ با آدم ها ،
می گریزند ...
و هیچ کس نخواهد فهمید ؛
همین آدمی که قلابش را غلاف کرد و بی تفاوت از کنار دریا گذشت ؛
چقدر دلش «ماهی» می خواست

#نرگس_صرافیان_طوفان

گاهی باید رها کرد ؛

گاهی باید رها کرد ؛
باید نداشت ...
باید نخواست ...
باید گریخت ؛
از انتظارهایی که آدم را پیر ،
و دردهایی که آدم را شکسته می کند ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

گاهی فقط بیخیال باش...

گاهی فقط بیخیال باش...
وقتی قادر به تغییر بعضی چیزها نیستی؛
روزت را برای عداب داشتن ها و افسوس
نداشتن ها خراب نکن!
دنیا همین است؛
همه بادهای آن موافق،
همه اتفاقات آن دلنشین،

و همه روزهای آن خوب نیست!!
اینجا گاهی حتی آب هم سر بالا می رود
پس تعجبی ندارد اگر آدم ها جوری باشند که
تو دوست نداری!
گاه گاهی حتی در انتخاب هایت تجدید نظر کن.
فراموش نکن؛
تو مجاز به انتخاب آدمهایی نه تغییر آنها...

#نرگس صرافیان طوفان

دلم برای..