وقتی نگاهم به نگاه چشمانِ تو روشن شد

وقتی نگاهم به نگاه چشمانِ تو روشن شد
و قلب ناامیدم دوباره امید یافت،
تازه حالا ز راه رسیده بودی
و من چه بسیار زود که می‌بایست، می‌رفتم
تو کجا بودی و من کجا هستم؟
داشتم ز دوری چند روزه‌ات می‌مردم
شب است و تنهایی‌ام در پشت نگاهت
و من مهمان هر دو چشمان سیاهت
عاشقانه از سوز دل می‌سوزم
همراه یک آه...

علی عباسی