ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
ای دل لبریز از شوق و امید
کاش میدیدی که فـــردا نیستیم
کاش میدیدی که چـــون پنهان شدیم
در همـــــه آفــــــاق پیـــــــدا نیستیم
گرچــــه هر مرگــــی تسلـــــی بخش ماست
کانـــــدر ایــــن هنگامــــه تنهـــــــــا نیستیم
بدتــــر از مـــــرگ اســــت آن دردی کــــه بــــاز
زندگــــــــــــــــــــی مـــــــی خندد و مـــــا نیستیم
فریدون مشیری
در افق، پشت سرا پرده نور
باغ های گل سرخ،
شاخه گسترده به مهر،
غنچه آورده به ناز،
دم به دم از نفس باد سحر؛
غنچه ها می شد باز ...
همه عالم به تماشا برخاست !
" فریدون مشیری "
عشق پیروزت کند بر خویشتن
عشق آتش می زند در ما و من
عشق را دریاب و خود را واگذار
تا بیابی جانِ نو، خورشیدوار
فریدون مشیری
گاهی میان مردم
در ازدحام شهر
غیـــر از تــو
هرچہ هست فراموش میکنم
فریدون_مشیری
من دل به زیبایی به خوبی میسپارم
دینم این است
من مهربانی را ستایش میکنم
آیینم این است
من رنج ها را با صبوری میپذیرم
من زندگی را دوست دارم
انسان و باران و چمن را میستایم
انسان و باران و چمن را میسرایم
در این گذرگاه
بگذار خود را گم کنم در عشق ، در عشق
بگذار از این ره بگذرم با دوست ، با دوست
فریدون مشیری