در مــن زنــــی ست ،

در مــن زنــــی ست ،
خســـته تـر از
دارِ قـــالی اش
درگیــــر ِروزهای
سـراســــر زغــــالی اش

هرصبـح با تمــام ِتــوان پاک می کنـــد
رد ِنشسته در تــه فنجــان ِخـــالی اش

بین جـدال پنجره و مــاه مـــانده است
رویــای گُـــر گرفـته ی نسلِ خیالی اش

مشغول گردگیــری هـر روز ِزندگی ست
در خــانـه مرتب و اسـبـابِ  عالــی اش

دیگر نگــاه ِهیــچ دلـــی پـــر نمـی زند
در آسمــان ِگمشده ی ایـن حوالی اش

بی اتفـــاق تازه ای ازهرچه
بـــود و هـســت
دارد غروب
می کنـــــــد
آغــوشِ خـــالی اش

#زهرا_نعمتی