آدمی هر چه در درون خود بیشتر مایه داشته باشد ،
از بیرون کم تر طلب می کند .
و دیگران کمتر می توانند چیزی به او عرضه کنند
ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
باید دربارهٔ گذشته چنین بیاندیشیم:
«هرقدر رنجیده باشیم، بیایید آنچه را که رفته است بپذیریم
و هرچند دشوار است، آزردگی را در دل خود رام کنیم.»
و دربارهٔ آینده باید چنین اندیشید:
«آینده از اختیار ما بیرون است
و در بطن خدایان پرورده میشود.»
اما دربارهٔ زمان حال باید چنین اندیشید:
«به هر روز چنان بنگر که به همهٔ عمر مینگری.»
آرتور شوپنهاور
فقط با کسانی بحث کنید که میدانید آنقدر عقل و عزت نفس دارند که حرفهای بیمعنی نمیزنند،
کسانی که به دلیل توسل میجویند، حقیقت را گرامی میدارند و آنقدر منصف هستند که
اگر حق با طرف مقابلشان باشد، اشتباه بودنشان را قبول میکنند.
پس نتیجه میگیریم که به ندرت در هر صد نفر یک نفر ارزش آن را دارد که با او بحث کنی!...
شوپنهاور
برای کسی که از رنج روحی شدید در عذاب است،
درد جسمانی تمامی مفهوم خود را از دست میدهد!