از خیالاتت هجومی تازه دارم بی‌وفا

از خیالاتت هجومی تازه دارم بی‌وفا
نیش بر جانم نزن طاقت ندارم بی‌وفا...

گفته بودی آشنایی بینِ این بیگانگان
از هجومِ خاطراتت بی‌قرارم بی‌وفا...

خوب می‌فهمم،نمی‌دانی چه کردی با دلم
خوب می‌دانم، نمی‌فهمی دچارم بی‌وفا...

بیش از این‌ها طاقتم یارای همراهی نداشت
خسته از خویشم ، خرابِ روزگارم بی‌وفا...

اردکانم بی‌تو جز ویرانه‌ای جانکاه نیست
دوست دارم تا چنان ابری ببارم
بی‌وفا...

تیرِ آخر را بزن از زنده مانی خسته‌ام
رویدادی بی ثمر، بس ناگوارم بی‌وفا...

بعد از این گر خواستی منّت گذاری بر سرم
با نمکدانت بیا روزی ، مزارم بی‌وفا...

تازه فهمیدم چرا دلشوره دارم زیرِ خاک
در صفِ عُشّاقْ من، یک از هزارم بی‌وفا..؟

حسن کریم‌زاده اردکانی