من نمی گویم که من دل باخته جانان نی ام

من نمی گویم که من دل باخته جانان نی ام
سرکش و سر در هوا اندر سر پیمان نی ام
یا که ان شمعی که سوزد در دل شبهای تار
شعله اش را همچو ان پروانه بر جانان نی ام
سوز دارد این دلم می سوزد از هجر رخش
بهر وصلش روز شب در حسرت و گریان نی ام
دانم این را هر دلی از لطف عشقش زنده است
خانه بر دوشم ولیکن لحظه ای بی ان نی ام
من همیشه هر کجا در التماسم در دعا
سجده می دارم ز بهرش کافر دوران نی ام
مست و مدهوشم مگر در عالم سودای خویش
لیک که هشیارم همی از زمره مستان نی ام
می شمارم لحظه ها را تا به پا بوسش رسم
دست به دامنش شوم گویم که من نادان نی ام

قاسم بهزادپور