فکرم به جنون بود

فکرم به جنون بود که مهراوه نشان شد
افشرده غم بودم و غم ها به نهان شد
پنهان نمودم ز همه راز دلم را
رخساره گواه بود که بر دیده عیان شد
چون صبر سر آمد خبر از او نگردید
دستم به دعا بود که آهی به فغان شد
دوریم ز دیدار و از فاصله دل خون
نازم وزش باد مرا نامه رسان شد

عبدالمجید پرهیز کار