نه خوف در دلشان، نه حسرتی به دوش

نه خوف در دلشان، نه حسرتی به دوش
به نور لطف خدا، رَسته‌اند از خروش
در آن هراسِ بزرگ قیامتِ کبری
دلِ یمین‌صفتان نیست از عذاب به جوش
به دست راست قیامت، کتابشان روشن
سپیدکارترین مردمان خاموش
زمین به لرزه فتد، آسمان زِ هم پاشد
ولیک در اَمن باشند، اهل رب به گوش
ز عهد پاک نبوت، نشان گرفته‌اند
دل‌شان چو مهر خدا، پاک و به روح
نه دل به باطل دنیا، نه طمعی به سود
نه چشم بسته به دنیا نه زبان پر زِ جوش
صدا زنند به نام‌شان، فرشتگانِ نور
که آی خوش‌رهان این شما و به جوش
سخن نگفتند، الا به مهر و راستی
نگاه‌شان همه آیات رب ز رئوس
زلال معرفت‌اند، اهل صدق و صفا
که دل سپرده به لطف خدای وحی به نور
نه زخم خلق، نه تهمت، نه ناسپاسی
نگردد آن دل پاکن از رهشان خموش
و عرش بر سرشان سایه‌گستر آید باز
ز حوض کوثرشان سیر گردد هر نوش
عطیه چک نژادیان