انسان ها خسته از این دنیای خالی

انسان ها خسته از این دنیای خالی
از این دریای شورو چاه خالی
از این دلبستگی و دل برریدن
از این دستان تنگ و جیب خالی
از این لیلی مجنون دلشکسته
از این جام شراب و آب خالی
از این نیم سفرهایی که تهی  شد
ز شرمندگی و از شرمساری
از این دشمن که مانده درکمین و
از این پر گشته های سالیانی
از این آبی که شد آلوده به گل
از این صیاد گل آلود ماهی
از این افسردگی نمیه شب ها
از این خنجرکشی پنهانی
از این دل که دگر نایی ندارد
برارد بر زبان شعر نهانی
از این دستان که چندیست یخ بسته
از این دستان سرد و جای خالی

سیده مریم موسوی فر