کار دنیا را ببین، این گردش اعداد را

کار دنیا را ببین، این گردش اعداد را
میکند مویت سفید ، بر آن وزآند باد را

نور چشمات شود خاموش یا سویی ضعیف
تا برد از دیده ات روی عزیزان یاد را

آسیابی را که دائم لقمه ات درگیر کرد
تا بگفت دردش کشیدی ناله و فریاد را

خم شود قامت چو بیدی بعد آن سرو بلند
بر زمین بینی چو برگی پیکر همزاد را

ساعت قلبت دگر آن ساعت پر کوک نیست
گاه و بیگاهی بخوابد لحظه های شاد را

می روی در گوشه ی تاریخ اذهان عموم
کس نگیرد گوش اگر دائم براری داد را
کاظم بیدگلی گازار