(السَّلاَمُ عَلَیْکِ أَیَّتُهَا الصِّدِّیقَةُ الشَّهِیدَةُ)

(السَّلاَمُ عَلَیْکِ أَیَّتُهَا الصِّدِّیقَةُ الشَّهِیدَةُ)

(حضرت زهرا)

رفتنت ، بذر غم به دل‌ها کاشت
لاله‌سان داغ روی سینه گذاشت

از غم سینه‌سوز و جانکاهت
کاسه‌ی آسمان ترک برداشت

سیل غم شد ز هر کران جاری
شادمانی به سینه‌ای نگذاشت

بود دشمن، به فکر خاموشیت
خود ندانست، اشتباه اِنگاشت

عَلَمِ خیمه‌ات ، اگر که شکست
دست حق پرچم تورا افراشت

یازده گل ، به باغ تو ، رویید
که جهان را شمیم‌شان برداشت

از چنین موهبت به عرش، رسول
نزد ایزد ، نماز شکر ، گزاشت

مرقدت هست اگر که پنهانی...
مِهر گیرد فروغ از آن هر چاشت

تو شدی جاودان و دشمن تو...
گشت نابود و این نمی‌پنداشت

از رذالت به دست خود، خود را
در صفِ آتش جحیم ، گماشت

ای خوش آنکس که فارغ از دنیا
عشق را ، در نهان ِ دل ، انباشت

وصف تو ، در قلم نمی‌گنجد
خامه‌ام ، یک ز عالمی ننگاشت

(ساقیا) آن که کاشت بذر عناد
جز مذلت ، نمی‌کند ، برداشت

شد سقیفه اساس فتنه و کین
تا قیامت ، بر اهل آن ، نفرین .

سید محمدرضا شمس