گذرم باز به تو افتاد و هوایت کردم

گذرم باز به تو افتاد و هوایت کردم
تو گذر کردی و رفتی , نگاهت کردم

لرزه بر پیکرم انداخت و به آرامی رفت
تا که پنهان کنم این شوق رعایت کردم

روی گرداندی و رفتی , نمی دانستی
که چقدر در وسط سینه, قیامت کردم

شبی از یاد تو باران بهم ریخت مرا
بغضم آمد وسط گریه صدایت کردم

تا که از خواب پریدم ,ندیدم اثری
وه چه بیهوده از این خواب جدایت کردم

قوتم پای نداد تا لب سجاده روم
سَر مستی ,لب پیمانه ,دعایت کردم

بی تو افسرده ترین آدم دنیا شده ام
تو مپندار که من ساده رهایت کردم....

حسین وصال پور