چون سر زلف تو هنگامه باد

چون سر زلف تو هنگامه باد
سرکشم ,منقلبم ,کج کیشم
داستانهاست ولی ای همدم
هرچه هستم به تو می اندیشم
بین رویا و تقلای کمال
همچو منصور دگر اندیشم
وقت تکرار خطا و پندار
مفلسم سائلم و درویشم
کودم گرچه سپید است مویم
پیر دیرم که بریدی ریشم
کوچک است گنبد مینا چو حباب
پیش چشمی که گرفته پیشم
شاه بودم چه جهاندار و بزرگ
که نمود بیدق رویش کیشم
شهاب الدین مشائی