غرق شعر چشمانت شده ام

غرق شعر چشمانت شده ام
که تمام مرثیه هایش هم خواندنی ست
و چه زیباست
وقتی زیر پوست شهر پلک هایت
غمی کهنه قدم می زند
برای شب هایی که هرگز
به صبح نخواهند رسید,
چگونه می شود بوی پیراهنت را
در این بامداد خُمار نفس نکشید
میان بی خوابی های طولانی
که از عطر واژه ها به جا مانده
بر روی سطر دلتنگی کاغذهای خط خطی!
مرتضی سنجری