هر شب دیدگانم

هر شب دیدگانم
آسمان را در پی ستاره ای،جستجو می کند
و هر بار ذره‌ی بی نوری،
گیر در مرداب غربت زده ای
رخ می نماید!
در من شکی نیست،که آن ،منم
ستاره ای کز مستی روزگار،زخمی ست!
چون تنهایی من،

دیری نمی پاید
که طلوع اولین غروب ،
در چشمان آبی فردا
انعکاسی می یابد تا من!
قدمی مانده تا طلوع غروب اشک،
فرصت آنِ من است
ومن در نوبت خویشتن
تو را خواهم شکست!!!!!

اعظم حسنی