برایم آینه ای تازه بفرست

برایم آینه ای تازه بفرست

آینه ام چنان پر شد از عکس شکسته ام

که شکست

گراناز موسوی

در عکس چشمان تو

در عکس چشمان تو

خواب های من پیداست

در شبیه پوست من

شب ها

چیزی شبیه ِ خواب های تو می چرخد

هر شب به خواب هایم بیا

تا عکس مان هی به هم شبیه تر شود.

گراناز موسوی

حالا عصر است و

حالا عصر است و

از بتونه کردن روزها به خانه می‌آیم

و بودنت بوته‌ای است

که به زندگی سنجاقک اضافه می‌شود

تا مرگ

روی زندگی ناچیز شب‌پره نیفتاده

بیا

تا کنار این همه گیاه و زمین و آدم

تنها نمانم...


((گراناز موسوی))