جنگل چشمانت

جنگل چشمانت
سبز و تماشاییست
ماه نگاه تو
شبها چه مهتابیست
فانوس چشمانت
اوج روشناییست
وقتی که می آیی
دنیای من آبیست
سوسوی چشمانت
باران زیباییست
لبخند زیبایت
آرام و رؤیاییست

نیکا منصوری

بگذار ...! بگذار تا دوباره شروع کنم !

بگذار ...!
بگذار تا دوباره شروع کنم !
بگذار تا دوباره باز کنم
پنجره ای رو به سوی عشق را...
بگذار تا دوباره ببویم
گل های شمعدانی پیراهنت را
بگذار تا دوباره بشنوم
موسیقی احساس درونت را

منتظرم!
منتظر باز شدن پنجره ای
با دستی از نوازش
در آن سوی کوچه ی عشق!
.
.
.
بی شک هنوز هم در کوچه ی عشاق بوی ردپای عشق می آید...

نیکا منصوری

دلم گرم می شود

دلم گرم می شود
آن هنگام
که صدای عشق
از نفس های گرم تو جاری می شود
و من پر از احساس
شاعر بودنم.....

نیکا منصوری